Kolorbox – wymierający gatunek

Wraz z rozwojem rynku lakierniczego i technologicznego coraz więcej danych mamy w postaci elektronicznej.  Okazuje się, że nie wszyscy klienci postrzegają to jako zaletę, dlatego warto mieć wybór. Wciąż istnieje olbrzymia rzesza odbiorców, którzy cenią sobie tradycyjne rozwiązania, chcą fizycznie dotknąć fiszkę z kolorem, sprawdzić proponowany odcień. Należy również wspomnieć, że taki „tradycyjny” rodzaj kolorboxów jest zdecydowanie mniej kosztowny w stosunku do spektrofotometru i jego oprogramowania.

Generalnie, na rynku lakierów samochodowych funkcjonują dwa rodzaje kolorboxów, które determinują ułożenie kolorów: według marki pojazdu oraz systemu chromatycznego (tj. ułożenie według kolorów, np. ColorTool marki Profix). Oczywiście można jeszcze podzielić dokumentację kolorystyczną zgodnie ze sposobem produkcji: poligrafia (tradycyjna technologia druku, oferująca ograniczoną dokładność odwzorowania kolorów lakierniczych), metoda natryskowa (najbardziej kosztowna, lecz zapewniająca najwyższą zgodność kolorystyczną i realistyczne odwzorowanie efektu aplikacji lakieru) oraz coating (łączy zalety obu powyższych – relatywnie niski koszt, przy zachowaniu oryginalnych lakierów).

Coating to najbardziej popularna forma produkcji polegająca na nakładaniu koloru na papier za pomocą walca. Technologię tę cechuje bardzo dobry stosunek kosztów produkcji do jakości uzyskanej powłoki. Wzorniki produkowane w ten sposób uzyskują także najbardziej stabilny kolor w całej rozciągłości produkcji.

Wracając do ułożenia fiszek, system według marki ma niewątpliwie dużo zalet, a największą z nich jest przejrzystość i łatwość obsługi przez niewprawionego użytkownika. Dla bardziej zaawansowanego użytkownika natomiast lepszym rozwiązaniem jest dokumentacja w układzie chromatycznym, który, przy bliższym poznaniu, okazuje się bardzo wszechstronnym rozwiązaniem. Klient ma bardzo łatwy dostęp do wybranej grupy kolorów i przez to znalezienie odpowiedniego koloru zajmuje kilkadziesiąt sekund. Ma to szczególne znaczenie, kiedy nie znamy kodu koloru lub auto jest przemalowane. W takich przypadkach nie interesuje nas, jaki to producent czy kod OEM, dopasowanie koloru odbywa się poprzez znalezienie najbliższego koloru wśród istniejących fiszek.

W procesie poszukiwania koloru bardzo pomaga ułożenie fiszek w szafce, wszystkie grupy kolorów są widoczne przy jednym spojrzeniu na rozmieszczone sety. Dodatkowym, bardzo ciekawym aspektem takiego rozwiązania jest fakt, iż podczas wyszukiwania koloru, korzystając z programu recepturowego, program podpowiada fiszkę do standardu lub do wariantu, jednakże kiedy nie uda nam się dopasować dedykowanej fiszki to zawsze mamy możliwość skorzystania z fiszek znajdujących się na prawo bądź na lewo od proponowanej, czyli de facto cały kolorbox to jeden wielki ciąg wariantów. Zaletą takiego rozwiązania jest również fakt, że jedna fiszka, za pomocą referencji, może być przypięta do kilku różnych kodów, różnych producentów, ponieważ ten sam kolor może występować na samochodach kilku różnych producentów.

Naturalnym rozwinięciem wykorzystania potencjału systemu chromatycznego (np. ColorTool marki Profix) jest więc fakt, iż można (za pomocą programu recepturowego) wyszukiwać receptury od strony OEM kodu i/lub producenta (z podpowiedzą odnośnie dedykowanej fiszki) lub wybrać samą fiszkę, która pasuje do samochodu i przejść do receptury od strony fiszki, bez zastanawiania się nad kodem koloru. Oczywiści pomimo szeregu zalet dokumentacji kolorystycznej, nie jesteśmy w stanie zatrzymać postępu technologicznego. Oznacza to tylko jedno – za jakiś czas klienci na całym świecie, dobierając kolory do samochodów, będą korzystać tylko i wyłącznie ze spektrofotometrów, które będą połączone poprzez chmurę z telefonem lub tabletem.